Mensen Leren Van Mensen

Er zijn verhalen bekend van kinderen die door wolven zijn grootgebracht en hoe deze kinderen zich ontwikkelen. Ze "lopen" op handen en voeten en grommen en huilen als wolven. Om je als kind te kunnen ontwikkelen heb je mensen als "voor-beeld" nodig anders kun je geen mens worden. In de eerste jaren van je leven zijn mensen als voorbeelden dus heel belangrijk want hoe kun je anders leren hoe je mens moet worden? Hoe je je gaat ontwikkelen is dus voor een groot deel afhankelijk van de "voorbeelden" die je na kunt doen. Als je ouders veel tegen je praten b.v. zul je naar alle waarschijnlijkheid een beter taalgevoel ontwikkelen dan wanneer je ouders niet of weinig tegen je praten simpelweg doordat je vaker of minder vaak taal (door mensen gesproken) gehoord hebt en woorden hebt leren begrijpen, zo klein als je bent. Als je ouders Chinees spreken dan ga jij dat ook doen maar als ze Nederlands spreken dan doe jij dat ook. Het feit dat je er in het begin nog niet bewust op kunt reageren, wil niet zeggen dat het je niet vormt.

Eerste Stapje Naar Zelfstandig Leren;
Het Zelfgenererend Leervermogen Wordt Ontwikkeld

Hetzelfde geldt voor de aandacht en warmte die je als kind krijgt maar ook of je ouders op iedere "kik" reageren of angstig zijn of alles wel goed met je gaat. De kunst voor ouders bij het opvoeden van kinderen is om een evenwicht te vinden tussen goed voor je kind zorgen maar je kind ook de gelegenheid te geven om te leren hoe de dingen hier op aarde werken. Dat het niet altijd de aandacht kan hebben en dat het soms ook eens even op zichzelf moet leren zijn.

Ook dat is een leerproces want als kind kun je er heel erg aan wennen dat je ouders ieder moment van de dag "beschikbaar" zijn. Je ziet maar al te vaak dat heel jonge kinderen er aan gewend zijn geworden om altijd alle aandacht te krijgen. Als er dan een broertje of zusje bijkomt dan kan dat een probleem worden omdat de ouders hun aandacht moeten gaan verdelen. Je bent dan als "ouder" kind gewend om ieder moment van de dag de volle aandacht te krijgen maar opeens kan dat niet meer, je begrijpt daar niets van en je gaat je daar natuurlijk tegen verzetten want ineens is alles "anders". Opeens word je "lastig" omdat je ouders moe zijn en ook niet alles tegelijk kunnen. Je gaat dan onder de noemer "moeilijke kinderen" vallen.

Voor jonge ouders is het dus belangrijk om je als kind te laten wennen aan momenten van alleen zijn en jezelf "vermaken" hoe pril dat in het begin ook mag zijn. Maar het is echt een eerste stap naar het leerproces dat je later in school moet gaan. Dat je zelfstandig iets kunt doen. Dat lijkt in deze fase van je ontwikkeling overdreven maar hier worden de eerste fundamenten gelegd.

Dat kan heel moeilijk zijn omdat ouders natuurlijk heel blij met je zijn, je alle warmte en aandacht willen geven en het heel leuk vinden om met je te spelen en van je te genieten maar voor de lange termijn is het voor ouders heel belangrijk om dit in het achterhoofd te houden. Niet alleen voor hen zelf maar ook voor jou als kind omdat je leert dat je ook dingen alleen kunt en soms moet doen.

Op school zie je vaak kinderen die bijna een een-op-een-begeleiding nodig hebben omdat ze niet (meer) weten hoe ze zelfstandig iets kunnen leren. Bij deze kinderen is het zelfgenererend leervermogen onvoldoende ontwikkeld.