Mensen Leren Van Mensen

Er zijn verhalen bekend van kinderen die door wolven zijn grootgebracht en hoe deze kinderen zich ontwikkelen. Ze "lopen" op handen en voeten en grommen en huilen als wolven. Om je als kind te kunnen ontwikkelen heb je mensen als "voor-beeld" nodig anders kun je geen mens worden. In de eerste jaren van je leven zijn mensen als voorbeelden dus heel belangrijk want hoe kun je anders leren hoe je mens moet worden? Hoe je je gaat ontwikkelen is dus voor een groot deel afhankelijk van de "voorbeelden" die je na kunt doen. Als je ouders veel tegen je praten b.v. zul je naar alle waarschijnlijkheid een beter taalgevoel ontwikkelen dan wanneer je ouders niet of weinig tegen je praten simpelweg doordat je vaker of minder vaak taal (door mensen gesproken) gehoord hebt en woorden hebt leren begrijpen, zo klein als je bent. Als je ouders Chinees spreken dan ga jij dat ook doen maar als ze Nederlands spreken dan doe jij dat ook. Het feit dat je er in het begin nog niet bewust op kunt reageren, wil niet zeggen dat het je niet vormt.

Eerste Stapje Naar Zelfstandig Leren;
Het Zelfgenererend Leervermogen Wordt Ontwikkeld

Hetzelfde geldt voor de aandacht en warmte die je als kind krijgt maar ook of je ouders op iedere "kik" reageren of angstig zijn of alles wel goed met je gaat. De kunst voor ouders bij het opvoeden van kinderen is om een evenwicht te vinden tussen goed voor je kind zorgen maar je kind ook de gelegenheid te geven om te leren hoe de dingen hier op aarde werken. Dat het niet altijd de aandacht kan hebben en dat het soms ook eens even op zichzelf moet leren zijn.

Ook dat is een leerproces want als kind kun je er heel erg aan wennen dat je ouders ieder moment van de dag "beschikbaar" zijn. Je ziet maar al te vaak dat heel jonge kinderen er aan gewend zijn geworden om altijd alle aandacht te krijgen. Als er dan een broertje of zusje bijkomt dan kan dat een probleem worden omdat de ouders hun aandacht moeten gaan verdelen. Je bent dan als "ouder" kind gewend om ieder moment van de dag de volle aandacht te krijgen maar opeens kan dat niet meer, je begrijpt daar niets van en je gaat je daar natuurlijk tegen verzetten want ineens is alles "anders". Opeens word je "lastig" omdat je ouders moe zijn en ook niet alles tegelijk kunnen. Je gaat dan onder de noemer "moeilijke kinderen" vallen.

Voor jonge ouders is het dus belangrijk om je als kind te laten wennen aan momenten van alleen zijn en jezelf "vermaken" hoe pril dat in het begin ook mag zijn. Maar het is echt een eerste stap naar het leerproces dat je later in school moet gaan. Dat je zelfstandig iets kunt doen. Dat lijkt in deze fase van je ontwikkeling overdreven maar hier worden de eerste fundamenten gelegd.

Dat kan heel moeilijk zijn omdat ouders natuurlijk heel blij met je zijn, je alle warmte en aandacht willen geven en het heel leuk vinden om met je te spelen en van je te genieten maar voor de lange termijn is het voor ouders heel belangrijk om dit in het achterhoofd te houden. Niet alleen voor hen zelf maar ook voor jou als kind omdat je leert dat je ook dingen alleen kunt en soms moet doen.

Op school zie je vaak kinderen die bijna een een-op-een-begeleiding nodig hebben omdat ze niet (meer) weten hoe ze zelfstandig iets kunnen leren. Bij deze kinderen is het zelfgenererend leervermogen onvoldoende ontwikkeld.

Kwaliteit Van Spelen

In het verleden hebben mensen zich bijna als vanzelfsprekend ontwikkeld en we vinden het als volwassene heel normaal dat we kunnen wat we kunnen.

Maar je moet niet vergeten dat de kinderen die nu opgroeien dat in heel andere omstandigheden doen dan dat de meeste volwassenen van nu dat vroeger als kind deden. En zeker heel anders dan in de tijd dat hun oma's en opa's klein waren. Toen ik een kind was (ik ben 53), speelden we ALTIJD buiten, tenzij het slecht weer was. Er was op woensdagmiddag van 4 tot 5 "kinderuurtje" op tv en voor de rest speelden we. Even naar binnen om wat te eten en dan weer naar buiten. En of dat niet genoeg was: we speelden ook ALTIJD in de pauzes op school.

En WAT speelden we? We waren altijd bezig om vaardigheden te leren en te proberen steeds beter te worden: touwtje springen, kaatsenballen, knikkeren, hoepelen, steltlopen enz. Verder speelden we spelletjes, bouwden we hutten, graafden we kuilen om in te zitten enz. Het z.g. educatief speelgoed van nu bestond niet. Educatief speelgoed is voor een groot deel, naar mijn mening, bedacht door de commercie om er veel geld mee te verdienen. Veel z.g. educatief speelgoed is lang niet zo educatief als men ons wil laten geloven. Zelf actief bezig zijn met hele simpele dingen, eigen plannetjes maken en de fantasie gebruiken, zelf spelen en ontdekken en op een natuurlijke manier motoriek en zintuigen ontwikkelen is verreweg het beste voor de ontwikkeling van kinderen.

Spelend Oefenen Is Ongelooflijk Belangrijk Voor De Ontwikkeling Van Kinderen !

Voor het leren van ALLE vaardigheden, dus ook motoriek (grove motoriek, fijne motoriek, sensomotoriek) moet GEOEFEND worden. En spelen was vroeger het constant oefenen van je basisvaardigheden die je (later) voor het leren, zo hard nodig had. Welke vaardigheden dat allemaal zijn, zal ik in mijn volgende blogberichten beschrijven. Een half uurtje per dag bewegen, zoals nu vaak geadviseerd wordt, kan dan misschien voor de gezondheid van kinderen genoeg zijn maar zeker niet voor hun ontwikkeling!!

Zeker in de eerste jaren is beweging en de ruimte om jezelf te ontwikkelen essentieel omdat je je basisvaardigheden ontwikkelt. Het mag er dan niet zo uitzien maar een klein kind is constant bezig om zijn motoriek en zintuigen te ontwikkelen en te leren om die goed samen te laten werken. In verreweg de meeste gevallen heeft het nog een vermogen om (als het genoeg gelegenheid krijgt) dingen vanuit zichzelf te leren. Ik noem dat het zelfgenererend leervermogen. Alles wat je verder leert, bouw je op het fundament dat die eerste belangrijke jaren gelegd wordt. Als dat niet stevig genoeg is (om welke reden dan ook) dan kan het heel moeilijk zijn om stabiel en daadkrachtig in het leven te komen staan.